24 oktober 2019 De afgelopen drie dagen hebben we op zee doorgebracht. Ideaal om even tot rust te komen voor de 3 havens die we daarna achter elkaar gaan bezoeken. Maar ik gebruik deze zeedagen ook om te wassen en te strijken. De eerstvolgende haven die we bezoeken is Walvis Bay in Namibië, een land dat ik nog niet eerder heb bezocht.

Voordat we daar zijn, varen we door een stuk van de Atlantische oceaan dat bekend staat als bewolkt en koud. Dat heeft te maken met de temperatuur van het water, heb ik me laten vertellen. De overgang van lekker warm en zonnig weer naar de kou is best groot, zeker aangezien het gisteren nog prima weer was. Ach, ik zie het maar als een excuus om lekker lang uit te slapen.

Touren door de woestijn

De volgende dag arriveren we in Walvis Bay. Ik ga vandaag mee met The Living Desert tour. Er is ons verteld dat de temperaturen op kunnen lopen tot 35 graden, dus van die kou van gisteren is niet veel meer over.

Na een kort ritje naar de duinen start de zoektocht naar de dieren die leven in de woestijn. Binnen een paar minuten spot onze gids Gerald een hagedis. Deze variant is transparant en blijkt eigenlijk een nachtdier te zijn. Door de transparante huid kunnen ze makkelijk verbranden. We vervolgen onze tocht door de duinen en zien onder andere nog twee soorten adders, een zandduik hagedis en een kameleon. Dat laatste blijkt volgens Gerald niet vaak te gebeuren, vorig jaar is het dier tijdens geen een van de tours gespot. We hadden mazzel dus!

De tour was in één woord fantastisch! Helaas was de wind nogal sterk, waardoor het toch kouder was dan we verwacht hadden. Ik had zelfs mijn jasje nodig!

Een bezoek aan Kolmanskop

De volgende ochtend komen we in Lüderitz aan. Opnieuw was het winderig, maar gelukkig een stuk minder dan gister. Ik bracht de ochtend door in Kolmanskop Ghost Town. Dit plaatsje is, zoals de naam al doet vermoeden, een verlaten dorp op ongeveer 10 km van de haven van Lüderitz. In het begin van de vorige eeuw is hier eens een diamond gevonden, met als gevolg dat Duitse mijnwerkers op zoek gingen naar meer. Het dorpje is ook gebouwd in Duitse architectuur en bestond uit verschillende voorzieningen, zoals een school, casino, theater, ziekenhuis en energiecentrale.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog begon het stadje af te takelen, niet in het minste geval doordat er zo’n driehonderd kilometer zuidelijker de grootste diamantvonst ooit gedaan werd. Veel inwoners wisten niet hoe snel ze uit Kolmanskop weg moesten komen om naar dat stukje nieuwe, rijke grond te verhuizen. Sinds 1956 is het dorpje compleet verlaten. Inwoners hebben niet alleen hun huizen achter gelaten, maar vaak ook hun bezittingen.

Het is inmiddels een heel populaire toeristische trekpleister. Het is mogelijk om door de verschillende gebouwen te wandelen. De woestijn doet flink z’n best om de gebouwen weer terug te claimen; sommige panden zitten vol met zand. Geweldig om doorheen te lopen. Ik koos vandaag trouwens weer voor een georganiseerde tour, maar vlak na aankomst bij Kolmanskop besloot ik om hier langer te blijven dan in de tour gepland stond.

De komende dagen zijn we weer op zee, onderweg naar onze volgende stop: Kaapstad!

De komende weken houdt onze wereldcruiser aan boord van de 2019 wereldcruise met Boudicca u op de hoogte van haar cruise-ervaringen. Wilt u meer weten over deze cruise, kijk dan bij ons aanbod.